توضیحات

اسید آسکوربیک

ویتامین ث ( Vitamin C ) یا ال _ آسکوربات یا اسید آسکوربیک ، ریز مغذی حیاتی برای گونه‌های پیشرفته پستانداران ( انسان ، میمون‌ها و مانند اینها ) ، شمار اندکی از گونه‌های دیگر پستانداران ( به‌ویژه خوکچه هندی و خفاش‌ها ) ، تعدادی از گونه‌های پرندگان و برخی ماهی‌هاست .

زیرا به علت فقدان آنزیم ال _ گلونولاکتون اکسیداز قادر به بیوسنتز این ماده نمی‌باشند .

بنابراین ، این عامل برای آنها یک ویتامین محسوب می‌شود .

ویتامین ( C ) ، به وسیله‌ی گیاهان و بیشتر جانوران از گلوکز و گالاکتوز سنتز می‌شود .

تقریباً بجز مواردی که در بالا ذکر شد ، بقیه جانداران این ویتامین را در بدن خود می‌سازند .

در سده نوزدهم و در جریان مبتلا شدن بسیاری از دریانوردان به بیماری اسکروی ، این دریانوردان چاره کار را در مصرف مرکبات دیدند و بالاخره در سال ( ۱۹۲۸ ) ، این ویتامین در میوه پرتقال کشف شد و اسید اسکوربیک نام گرفت .

اسید آسکوربیک ، که از ویتامین‌های محلول در آب است ، در میوه‌ها مخصوصاً میوه‌های ترش و مرکبات و دیگر میوه‌ها و گیاهان سبزیجات و صیفی‌ها موجود است .

اسید آسکوربیک ، در آب محلول است و باعث می شود تا آب مقدار کمی اسیدی شود .

به همین دلیل اسید آسکوربیک را اسید می نامند .

اسید آسکوربیک ، در برابر حرارت و مواد قلیایی به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد و با گذشت زمان از بین می رود .

اسید آسکوربیک ، در واکنش‌های شیمیایی بدن یک حمل‌کننده الکترون است و از مهم‌ترین آنتی‌اکسیدان‌ها است ، که نقش مهمی در سلامتی بدن و دستگاه ایمنی دارد .

تاریخچه اسید اسکوربیک

کشف اسید آسکوربیک ، به سال ( ۱۹۱۲ ) ، بر می‌گردد .

در سال ( ۱۹۳۳ ) ، اولین اسید آسکوربیک آزمایشگاهی تولید شد .

در سال ( ۱۹۳۷ ) ، جایزه نوبل فیزیولوژی ، شیمی و پزشکی به دو فرد که نقش مهمی در کشف این ماده داشتند ، ( آلبرت زنت گیورگی و والتر نورمن هاورث ) اهدا شد .

در سال ( ۲۰۰۸ ) ، محققان دانشگاه مونپلیه کشف کردند ، که در انسان و دیگر نخستی‌ها ( یکی از راسته‌های پستانداران از فروردهٔ جفت‌داران است ، که شامل تمامی میمون‌ها ، کپی‌ها و انسان می‌شود ) ، گلبول‌های قرمز مکانیسمی برای استفاده موثرتر از ویتامین c موجود در بدن بوسیله بازیافت اسید اکسیده شده به اسید آسکوربیک برای استفاده مجدد از بدن دارند .

این مکانیزم در پستانداران وجود ندارد ، که ویتامین c خود را سنتز کنند .

اسید اسکوربیک یک ماده نگهدارنده مؤثر طبیعی است .

کاربردهای اسید آسکوربیک

از اسید آسکوربیک ، در صنایع غذایی ( باعث حفظ رنگ و طراوت موتد غذایی ، نان ، گوشت ، مربا ، ژله و سس ها ، آبمیوه ، میوه خشک ، غلات ، غذاهای میان وعده ، آب نبات ، سبزیجات کنسرو شده ، آب معدنی ، میوه‌های منجمد شده ، چای های حاوی اسید اسکوربیک ، سوسیس ، کالباس ، کنسروها ، نوشیدنی ها ، و … ) ، صنایع دارویی ( مکمل ویتامین ،،،،، و … ) ، صنایع پزشکی ، صنعت طب سنتی و مدرن ، و … استفاده می شود .

اسید آسکوربیک

شیمی اسید آسکوربیک

اسید آسکوربیک ، جامدی سفید رنگ و محلول در آب و غیر سمی با فرمول مولکولی ( C6H8O6 ) است .

این مولکول آلی دارای گروه‌های عاملی استری و هیدروکسیل ( الکلی ) و همین‌طور آلکنی است .

در واقع این مولکول اسیدی ، فاقد گروه عاملی مشخصه اسیدهای آلی یا همان کربوکسیلیک اسیدها ( گروه عاملی کربوکسیل ) است .

اما به دلیل وجود سیستم مزدوج ( یکی در میان )  پیوندهای دوگانه کربن _ کربن و کربن _ اکسیژن که می‌توانند ، بار منفی روی اکسیژن گروه هیدروکسیل را پخش کنند ( سه ساختار رزونانسی مختلف ) ، این مولکول خاصیت اسیدی دارد .

تولید اسید آسکوربیک ، برمی‌گردد به اوایل قرن بیستم میلادی که توسط ریچستین انجام شد .

چند سال بعد از او ، روچ توانست این فرآیند را صنعتی کند .

مواد اولیه تولید اسید آسکوربیک ، ذرت یا گندمی است که ابتدا به گلوکز تبدیل می‌شود و در ادامه به سوربیتول تبدیل می‌شود .

اسید آسکوربیک ، در کنار کاتالیزگر نیکل ، اکسید می‌شود و سپس شسته می‌شود .

در نهایت با هیدروکلریک اسید واکنش می‌دهد و اسید آسکوربیک خالص به وجود می‌آید .

در آخرین مرحله تولید ، اسید حاصل را فیلتر و خرد می‌کنند .

این مولکول در اثر مجاورت با هوای آزاد به مدت نسبتاً کوتاه ، می‌تواند به راحتی با اکسیژن هوا واکنش داده و به ( C6H6O6 ) اکسید شود .

اسید آسکوربیک

منابع اسید آسکوربیک

بیشتر جانداران اسید آسکوربیک را خود می‌سازند ، اما جاندارن دیگری مثل انسان هستند ، که باید اسید آسکوربیک را در طول روز از موادی که مصرف می‌کنند بدست بیاورند .

اسید آسکوربیک ، هم به صورت طبیعی در منابع گیاهی و جانوری موجود است و هم به صورت مصنوعی و قرص .

منابعی که بیشترین مقادیر اسید آسکوربیک  را در خود دارند عبارتند از : فلفل تند ، توت فرنگی ، کلم بروکلی ، گریپ فروت ، گوجه فرنگی ، انبه ، لیمو، گل کلم ، سیب زمینی ، هندوانه ، اسفناج ، کلم ، نارنگی و مرکبات ، کیوی و دیگر میوه‌ها و سبزی‌ها ، منابع گیاهی دارای ویتامین ث و جگر منبع حیوانی دارای ویتامین ث است .

نگهداری طولانی مدت در یخچال ، پختن ، گرمای هوا ، نور و دخانیات باعث از بین رفتن اسید آسکوربیک می‌شوند .

از این رو افراد سیگاری به اسید آسکوربیک ، نیاز بیشتری دارند .

همچنین شیر مادر نیز دارای مقادیری از ویتامین ث می‌باشد و به همین جهت زنان باردار باید از مقدار بیشتری از این ویتامین مصرف کنند .

همچنین می‌شود اسید آسکوربیک را ۳ تا ۶ ماه در دمای زیر صفر نگهداری کرد ، اما پس از آن تجزیه می‌شود .

همچنین در میان سبزی‌ها ، سبزی‌های تیره برگ ویتامین ث بیشتری دارند و جعفری شش تا هفت برابر سایر سبزی‌ها دارای ویتامین ث می‌باشد .

روش تولید اسید اسکوربیک

تولید اسید آسکوربیک ، برمی گردد به اوایل قرن بیستم میلادی که توسط ریچستین انجام شد . چند سال بعد از او، روچ توانست این فرآیند را صنعتی کند .

مواد اولیه تولید اسید آسکوربیک ، ذرت یا گندمی است که ابتدا به گلوکز تبدیل می شوند و در ادامه به سوربیتول تبدیل می شوند .

اسید آسکوربیک ، در کنار کاتالیز نیکل ، اکسید می شود و سپس شسته می شود .

در نهایت با کلریدریک اسید واکنش می دهد و اسید اسکوربیک خالص به وجود می آید .

در آخرین مرحله تولید ، اسید حاصل را فیلتر و خرد می کنند .

اسید آسکوربیک

اسید آسکوربیک خوراکی چیست ؟

اسید آسکوربیک ، در بدن انسان یک حامل الکترون است و یکی از ویتامین های اساسی بدن به شمار می رود .

همچنین اسید آسکوربیک ، یک آنتی اکسیدان است ، یعنی از آسیب رادیکال های آزاد به سلول ها و بافت های بدن جلوگیری می کند ، که نقش بسیار مهمی برای دستگاه ایمنی بدن دارد .

ویتامین ث یک جامد سفید رنگ و غیر سمی است ، که دارای استر حلقوی است و در محیط آبی آبکافت می شود .

نگهداری طولانی مدت در یخچال ، حرارت ، نور ، محیط قلیایی و دخانیات باعث از بین رفتن این ویتامین می شود .

برای اطلعات بیشتر درباره اسید آسکوربیک ، اینجا کلیک کنید .